2008 – 1e keer met de camper door het westen van Amerika

Het verslag van onze vakantie naar Amerika in 2008.

3 juni 2008
Laatste bericht voor we gaan
Dit wordt het laatste bericht vanuit Nederland. Vanmiddag hebben we de tassen gepakt.
Uiteraard ging dat weer niet meteen zoals we wilden. We leren het waarschijnlijk nooit,
in eerste instantie altijd teveel. Na wat passen en meten en een tas omwisselen voor
een rolkoffer, toch alles er in!!
Vanavond doen we het rustig aan, gaan nog even bij Jan en Ans langs en daarna niet al
te laat naar bed.
Morgen om plm. 07:15 uur worden we opgehaald door Violet. Daarna naar Schiphol,
inchecken en dan nog een tijdje wachten.
Vanmiddag ook nog even gebeld met de incheck-balie van KLM, Tioga Tours heeft onze
stoelen al gereserveerd en we hoeven morgen dus alleen nog onze bagage af te geven en
de boardingpassen op te halen. Zal ons benieuwen, we hebben in het verleden al meer
vreemde situaties meegemaakt.
Iedereen de hartelijke groeten, vanaf morgen gaan we de berichten in de categorie
“vanuit Amerika” zetten.

dag 1 – 4 juni
Hier het eerste bericht uit Amerika.
We zijn om 07:30 uur opgehaald door Violet en naar Schiphol gebracht. We hadden alles
van tevoren al geregeld dus het inchecken mocht geen probleem geven.
Dat had je gedacht …… toen we onze plaatsen in het vliegtuig zagen, schrokken we ons
een hoedje, Paula rij 40 en Peter rij 62. Goed opspelen en lelijk doen tegen een grondsterwardes
hielp geen sikkepit, we moesten het maar bij de gate proberen. Nogmaals
gereclameerd bij de incheckbalie en daar doorverwezen naar de klantenservice. Hier
konden we het regelen en we zaten naast elkaar, rij 66. Geen buren maar met z’n
tweetjes op een rij.
Nadat we door de douane waren wat bij de tax-free winkels gekeken en een bakkie
gedaan. Toen naar de gate, D24 we waren er dik op tijd. Na een klein uur werd de gate
geopend, alle boarding passen waren goed, behalve de onzen. We stonden bij de
verkeerde gate, dit vliegtuig ging naar Zaventhem. We moesten gate E24 hebben.
Op een drafje naar de goede gate en daar waren we uiteindelijk ook op tijd. Ons
vliegtuig kwam net uit Paramaribo en was extra gecontroleerd, dit gaf een vertraging
van een klein uurtje, dus we vertrokken uiteindelijk om 12:00 uur.
Na een voorspoedige vlucht, om 12:40 uur in San Francisco. Hier hadden we voor het
eerst eens een keer geluk, immigratiedienst en douane werkten mee, na een paar
vingerafdrukken en irisscan en diverse vragen stonden we naar ruim een uur buiten het
vliegveld. Met de shuttle naar het hotel. De spullen naar de kamer, wat gewandeld en
om 18:30 uur plaatselijke tijd naar bed.

dag 2 – 5 juni
Vanmorgen eerst eens lekker rustig aangedaan. Een echt amerikaans ontbijt genomen,
moet je nier al te vaak doen, kom je zeker een paar kilo zwaarder terug.
Op ons gemak nog wat gewandeld en stipt om 12:00 uur stond de shuttle bus van Road
Bear voor de deur. Na nog 2 stellen te hebben ingeladen waren we om 12:45 uur op de
plaats waar we onze camper voor het eerst zagen.
Een plaatje, splinternieuw, slecht 8700 mijl gereden !!!
De uitleg en de papieren rompslomp viel eigenlijk erg mee, zeker als de manager van de
vestiging een belg is, in je eigen taal gaat alles toch wat soepeler. We hebben meteen de
camper ingeruimd en na nog wat koffie te hebben gedronken en nog wat te hebben
gesproken met diverse mensen die ook een camper kwamen ophalen, zijn we om 15:30
uur vertrokken.
Uiteraard meteen de file in. Dit is eigenlijk niet eens zo gek, wordt je meteen voor het
blok gezet.
We zijn doorgereden tot Gilroy. Hebben een plaatsje gereserveerd op Garlic RV
campground. Zijn niet eens de camping opgegaan maar meteen een groot
winkelcentrum opgezocht om de eerste boodschappen te doen.
Op de camping aangekomen alles aangesloten, water, elektriciteit en de afvoer. Eerste
keer is het nog wat onwennig, maar dat zal na een paar dagen ook wel over zijn.
’s Avonds de camper wat verbouwd, zodat nu alles een plaatsje heeft, waar wij het
kunnen vinden.
Morgen gaan we door naar het Yosemite park, we weten niet of we daar op het Internet
kunnen, zo niet dan horen jullie 3 dagen niets van ons.
Route vandaag : San Francisco-Gilroy
Mijlen: 69
Totaal: 69

dag 3 – 6 juni
’s Morgens nog wat boodschappen gedaan, die we gisteren hadden vergeten, oa een paar
makkelijke stoeltjes.
Om 12:00uur vertrokken richting Yosemite. Via Los Banos en Merced een prachtige
route, zeer afwisselende landschappen.
In Mariposa hadden we moeten tanken, maar Peter wist het beter, op naar de volgende
tankplaats. Dit is waarschijnlijk een van de duurste plaatsen van Amerika om te
tanken !!!
Om 17:30 uur reden we de campground in het park op. Er was niemand meer aanwezig,
waar we ons konden melden. Aan het raam van de rangerpost hing een lijstje, waarop
we konden lezen, dat wij van harte welkom wearen. We wisten onze plaatsnummer en
zijn doorgereden. Camper installeren en heerlijk relaxen.
’s Avonds vroeg naar bed, we waren moe en hebben nog steeds last van het tijdsverschil
(9 uur).
Route: Gilroy-Yosemite
Mijlen: 169
Totaal: 238

dag 4 – 7 juni
Gisteren was er niemand meer aanwezig, waar we ons konden melden, dus dat hebben
we nu eerst gedaan. We spraken een oude ranger, die ons meteen alles van het park
wilde vertellen. We hebben uiteraard netjes geluisterd en daarna de helft weer
vergeten. Na de koffie de rugzak om en te voet naar het centrum van het park gelopen.
Onderweg diverse watervallen gezien, gefilmd en gefotografeerd. In het centrum wat
gedronken en toen een stuk naar de bovenkant van de Yosemite waterval gelopen, 1 van
de grootste ter wereld! Halverwege omgedraaid, het was toch wel zwaar en morgen
gaan we ook al een lange tocht maken, dus willen we niet al ons kruit verschieten.
Beneden aangekomen, toch nog even naar de onderkant van de waterval gelopen en
daarna in het dorp een ijsje gekocht.
Lopend naar de camping en ’s avonds bijtijds naar bed, zodat we morgen goed uitgerust
zijn.
Route: Yosemite-Yosemite
Mijlen: 0
Totaal: 238

dag 5 – 8 juni
Vandaag gaan we de Panorama trail lopen. Dit is 1 van de mooiste en ook zwaarste
wandelingen die je in het Yosemite park kunt maken.
We hadden vrijdag al kaartjes voor de bus van 08:30 uur gekocht, zodat we in ieder
geval mee naar boven konden.
Via een prachtige weg en onder voortdurende verhalen van de chauffeur/gids kwamen
we een uur later bij Glacier Point aan. Dit is volgens de kenners het mooiste uitzichtpunt
van Yosemite. Inderdaad, wat een schouwspel, je raakt niet uitgekeken, van boven is
alles nog indrukwekkender.
Om 10:45 uur zijn we gaan lopen, het eerste stuk was tamelijk gemakkelijk,
voornamelijk bergafwaarts en niet al te stijl. Na 1,5 uur hebben we onze eerste stop,
wat gegeten en gedronken en toen weer op weg. Nu begon het pas, omhoog, omhoog en
weer omhoog en geen stukje vlak. We hebben weer zo’n 1,5 uur gelopen voor de
volgende rust. Vanaf hier was het behoorlijk te doen, hoewel er ook erg zware stukken
tussen zaten. Veel rusten en heel veel drinken !!
De uitzichten waren formidabel. Via de Vernal Fall naar beneden naar de Nevada Fall.
Dit is eigenlijk 1 grote waterval, die bestaat uit 2 delen. De afdaling kent een “lichte” en
een “zware” weg. Uiteraard kozen we de “zware”. Dat hebben we geweten. Via een
trappenstelsel naar beneden is erg heftig.
Daarna via de Mist Trail langs de waterval, hier wordt je geheid nat. Daarna nog een
paar mijl langs de rivier naar beneden.
Om 17:45 uur, na 7 uur lopen konden we in de shuttle stappen. Op de camping een
biertje gedronken, dat hadden we wel verdient. Alles bij elkaar een prachtige dag, maar
HEEL ERG vermoeiend!!!
Morgen zullen we wel spierpijn hebben.
Route: Yosemite-Yosemite
Mijlen: 0
Totaal: 238

dag 6 – 9 juni
Vandaag verlaten we alweer het Yosemite park. We gaan via de Tioga pas. Dit is de
hoogste pas in de Sierra. Prachtige weg, volop sneeuw en grandioze uitzichten. Je
zou bij elke parkeerplaats wel willen stoppen, maar dan kom je nooit over de pas aan de
andere kant.
Erik stuurde de stand van Nederland-Italie regelmatig via een SMSje door, we geloven
dat we wat hebben gemist. We hebben Dominique gebeld om even kort bij te praten.
Om 15:00 uur waren we vlak bij Lee Vining, aan de voet van de Tioga pas. Het was de
bedoeling om hier te overnachten. Aangezien we vroeg waren hebben we besloten om
door te rijden. dit scheelt dan maar vast voor morgen.
Na een dik uur hebben we een campground opgezocht. We overnachten in Mammoth
Lakes. Prima camping voor de nacht. Meteen een was gedaan zodat onze kleren ook
weer schoon zijn. Internet is draadloos, maar goed snel, zodat Peter meteen de
afgelopen dagen op de weblog kan zetten.
De foto’s geven nog wat problemen, dit is van technische aard, zodat we hopen dat dit
zsm. wordt opgelost.
Route: Yosemite-Mammoth Lakes
Mijlen: 108
Totaal: 346

dag 7 – 10 juni
Na maandagavond, amerikaanse tijd, de weblog te hebben bijgewerkt heeft Erik deze
dinsdagochtend nederlandse tijd gelezen en gereageerd. Wij waren nog niet eens klaar
met het schrijven van het verslag. Leuk is dat, komt uiteraard door het tijdsverschil van
9 uur.
Om 10:00 uur reden we de camping af in Mammoth Lakes. Eerst hadden we nog onze
tanks gedumpt, dit is voor de eerste keer wel even spannend.
Hoe dichter je Death Valley nadert, des te zwoeler wordt de temperatuur, die later op
de dag oploopt tot 48C!!!
We hadden ons DV anders voorgesteld, wat een rotsen, bergen, dalen, ravijnen en
woestijnen, te veel om op te noemen. We hebben onze ogen uitgekeken op de diverse
passen waar we over heen zijn gereden.
De airco moest uit, dit ivm. de eventuele oververhitting van de motor, dan merk je pas
hoe warm het buiten is. De camper heeft zich uitstekend gedragen, de temperatuur liep
amper op.
Om plm. 17:00 uur kwamen we aan in Furnace Creek, waar we wilden overnachten. Dit
viel tegen, we hadden ons er meer van voorgesteld. Geen enkele accommodatie en maar
met 4 plaatsen die bezet waren.
Om 20:30 uur was het nog 41C
Om 21:45 uur was het al donker en begon de wind op te zetten. Na verloop van een half
uurtje ging dit over in een zandstorm, deze heeft met tussenpozen de hele nacht
geduurd. Hebben we dit ook weer meegemaakt. Al met al hebben we toch nog wel wat
geslapen.

dag 8 – 11 juni
Half acht waren we wakker en na een ontbijtje zijn we op weggegaan naar Las Vegas.
Via de Badwater Road en langs Badwater, de naam zegt het al, een plas met “slecht
water” richting Nevada.
Via een scienic route, die we van het Internet hadden gehaald rijden we richting Las
Vegas.
Peter wilde tanken in de buurt van LV, maar had geen rekening gehouden met de langere
route. Onze benzine voorraad zat dan ook aardig tegen het nulpunt aan. Om niet van de
Amerikaanse ANWB (AAA) gebruik te hoeven maken, zijn we op de snelweg 13 mijl
teruggereden, want daar was de dichtstbijzijnde benzinepomp. Het blijkt wel weer, een
camper lust meer brandstof dan een auto waar wij in Europa gebruik van maken. Al met
al een spannend moment, maar alles is op zijn pootjes terecht gekomen.
Om 15:00 uur reden we Las Vegas binnen. De TomTom stuurde ons via een omweg naar
het hotel. Wij wisten van de vorige keer waar we moeten zijn en hebben een keertje
niet naar “Miep” geluisterd en reden zo de parkeerplaats van het Excalibur op. Het
inchecken ging vlot, we hebben een prachtige kamer. Eerst wezen zwemmen, 6 baden,
daarna in het hotel rondgestruind, wat gegeten en ’s avonds de strip op.
We waren om 23:30 uur weer op de kamer. Al met al weer een inspannende en
vermoeiende dag.

dag 9 – 12 juni
Vandaag een dagje shoppen. Met de camper door Las Vegas, over de Strip, naar het
grootste winkelcentrum van Las Vegas. Je kijkt je ogen uit. Als iets te koop is, kan je het
hier vinden. Na hier onze dollars te hebben uitgegeven zijn we naar een hele grote
computer discount gereden. Niet te geloven, net zo groot als de Makro in Nederland en
dan alleen op electro gebied. Peter heeft lopen kwijlen.
’s Middags wat gezwommen en liggen lezen aan de rand van het zwembad, we mogen
ook wel eens relaxen.
Na het eten weer de strip op gelopen. Door MGM en alle andere grote hotels/casinos
gestruind en daarna naar de watershow bij Treasure Island. Op de terugweg ook nog
even de watershow bij Bellaggio meegenomen en om 00:30 uur lagen we in bed.
Het was weer een mooie dag, maar wel vermoeiende van het lange lopen.
Jammer voor Wim en Jetske, we zullen jullie niet uitnodigen hierheen te komen. De
winst die we in de casinos hebben gemaakt is net genoeg om volgend jaar weer met z’n
tweetjes een paar weken terug te gaan.

dag 10 – 13 juni
Vandaag verlaten we Las Vegas alweer. Nog even wat smsjes met Erik uitgewisseld ivm.
de voetbalwedstrijd tegen Frankrijk. Het wordt helaas te laat voor ons om de wedstrijd
te bekijken op een supergroot scherm in ons hotel. Dan maar weer wachten op de
smsjes met hopelijk goed nieuws.
Nadat we bij Starbucks een extra lekker kopje koffie (nou ja KOP) hebben gekocht, zijn
we op weg gegaan naar het Zion Np.
Onderweg in St. George maar weer eens boodschappen gedaan, we kunnen er nu een
week tegenaan. Daarna via Hurricane, langs het hotel waar we in 1997 geslapen hebben
(Erik !!) kwamen we om 16:00 uur in Springdale aan. Het zou een korte dag worden,
want de klok gaat in Utah 1 uur vooruit, zodat we een uur missen vandaag. Gelukkig
hadden we in Nederland al voor 2 nachten gereserveerd, want de camping was compleet
vol.
’s Avonds nog een ommetje door Springdale, een leuk klein typisch amerikaans dorp,
gemaakt en niet al te laat naar bed.

dag 11 – 14 juni
We zouden vandaag om 07:00 uur opstaan, waren echter vergeten om de tijd op de GSM
aan te passen, zodat we om 07:30 uur wakker schrokken.
Snel aankleden en ontbijten en met de shuttle het park in.
We hadden thuis op het Internet al een mooie wandeling gevonden. We wilden de
“Angels Landing” gaan lopen. Dit stond aangegeven als een zeer zware trail. Nou dat
was het ook, alleen maar naar boven, geen meter recht of omlaag, zeer vermoeiend. Op
zo’n halve mijl van de top was het eerste plateau waar we wat konden rusten. Daarna
nog door naar de top. Dit pad was zo steil, dat er kettingen waren aangebracht, waaraan
je je kunt vasthouden en/of optrekken.
Na alles bij elkaar waren we na zo’n 4,5 uur weer terug bij het beginpunt. Een zware
maar mooie trail gemaakt.
Hierna met de shuttle terug en op de camping lekker gerelaxed. Wat gezwommen en
daarna terug naar de camper voor een borreltje.
We werden aangesproken door een Duits echtpaar, met dezelfde camper als wij, zij
wilden hun zonnescherm uitzetten maar het lukte niet.
Aangezien het ons al 1 keer was gelukt, waren wij de experts. Met vereende krachten
het scherm naar beneden gekregen.
Wij hebben daarna een lekker broodje subway genomen en na het eten een goed kop
koffie.
Onze duitse vrienden hadden weer problemen met hun zonnescherm en vroegen ons om
hulp. Samen met een amerikaans echtpaar eea. voor elkaar gekregen.
Uiteraard moesten we toen een biertje met ze drinken. Dat biertje duurde tot 23:00 uur
en was erg gezellig. In Amerika met een duits, amerikaans en nederlands echtpaar aan
de borrel heeft wel wat.

dag 12 – 15 juni
Op ons dooie gemak de camper weer rijklaar gemaakt en om 10:15 uur reden we de
camping af.
Bij de ingang van het park 15 dollar betaald om met de camper door de tunnel te
mogen. Als je bij de tunnel aankomt, wordt het verkeer vanaf de andere kant stilgezet,
zodat je in het midden van de tunnel kunt rijden. Hebben we dat ook weer
meegemaakt.
Daarna via een prachtige weg naar Bryce Canyon gereden. We waren van plan om op
Ruby’s RV campground te overnachten. In het park is een prachtige camping, aangezien
het hier nog niet het hoogseizoen is en ook niet het weekend was er nog plaats genoeg
op deze camping. We staan midden in een dennenbos, als God in Frankrijk. Dat is het
mooie van een camper, je hebt alles aan boord en je kunt overal gaan staan.
Met de shuttle door het park gereden, op een paar uitzichtpunten de onvoorstelbare
pracht van Bryce bewonderd en daar weer terug naar de camping.
Morgen gaan we op eigen gelegenheid het park verder verkennen.

dag 13 – 16 juni
We hoorden vanmorgen vroeg onze buren al vertrekken, aangezien we vandaag een
“rustige” dag hebben gepland bleven we nog lekker wat op ons bed liggen. Om 08:00 uur
opgestaan, ontbeten en om 10:00 uur met de camper op pad. Eerst naar het zuidelijkste
puntje van het park gereden, ongeveer 17 mijlen. Vanaf daar bij alle uitzichtpunten
gestopt en ons iedere keer weer verbaasd, want wat je hier ziet is on-voor-stelbaar
!!!!! Je kan foto’s maken of video, maar eigenlijk moet je dit met je eigen ogen
zien. Daarna naar Rubys. Een resort aan de buitenkant van het park. Hier een ijsje
gekocht en geprobeerd om te internetten. Toen het niet op de legale manier lukte,
heeft Peter vanaf de parkeerplaats, ingelogd op een draadloze verbinding van een gast
in het hotel. Dit is natuurlijk niet helemaal legaal, maar gaat uitstekend en brengt geen
kosten met zich mee. Daarna de camper op de camping gezet, met de shuttle naar
Sunset viewpoint gereden en vandaar via de Rim (rand) een wandeling van zo’n 1,5 uur
gemaakt. Toen lekker bij de camping nog wat gelezen en gedronken. Morgen vertrekken
we vroeg naar Capitol Reef, een van de mooie parken hier in Utah. We rijden dan over
een z.g. “scienic byway” de 12 moet 1 van de mooiste van heel Amerika zijn, zal ons
benieuwen. We houden jullie weer op de hoogte !!!!!!!
Mijlen vandaag : 44
Totaal gereden : 1060
Temperatuur : 32C

dag 14 – 17 juni
Voor ons doen vroeg opgestaan, we hebben ons bed vast verteld, dat de het de komende
dagen onze gewoonte gaat worden om bijtijds op te staan.
Om 8:50 uur reden we van de camping af. Via het visitor-centre en de benzinepomp op
weg naar Torrey, vlakbij Capitol Reef NP. Via de scienic byway 12 op naar onze volgende
overnachtingsplaats.
We hadden al een heleboel gelezen over deze weg, maar onze verwachtingen werden
volledig overtroffen. We hebben al allerlei mooie wegen gereden in de hele wereld,
maar deze was heel bijzonder. Om de paar mijl een ander landschap, bergen, valleien,
naaldbossen, afgronden te veel om op te noemen. We hebben volop gefotografeerd,
maar we kunnen later alleen maar vertellen hoe mooi het er was, want een foto laat
niet alles zien.
Om 14:00 uur waren we op de camping in Torrey. Aangemeld, betaald zodat we een plek
hebben en op naar het Nationale Park.
Onderweg eindelijk weer eens GSM-dekking, Erik en Do gebeld om wat zaken door te
praten, bleek dat op dat moment het Nederlands elftal voetbalde tegen Roemenie, dit
wisten we niet, maar we hoorden m eteen dat “we” met 2-0 voorstonden.
In het park een scienic route gereden, voor de laatste keer weer door de rode stenen
gereden, dit zal de komende dagen anders worden.
We zitten nu in de zon de weblog bij te werken onder het genot van een biertje bij een
temperatuur van 35C in de schaduw. Tot nog toe hebben we elke dag nog mooi weer
gehad en nog geen enkele regendruppel
De videocamera van Erik geeft problemen, we kunnen tot nu toe weinig beelden
schieten. Als we weer in een grotere plaats zijn, zullen we proberen om het op te
lossen.
Mijlen
Vandaag gereden : 159
Totaal : 1218
Temperatuur : 35-45C

dag 15 – 18 juni
Vanmorgen om 6:00 uur ging de wekker af. We willen er vandaag een flinke ruk aan
geven, we gaan naar het Great Basin Nationale Park.
Om 07:00 uur na een ontbijt van yoghurt en koffie reden we van de camping af.
Om 13:00 uur reden we het park in. Hier zijn we via een mooie weg omhoog gereden,
boven de 3000 meter !! Na zo’n 1,5 uur waren we weer beneden. aangezien we vandaag
terug rijden naar Nevada, duurt de dag weer een uur langer door de andere tijdzone. We
hebben nu besloten om de route wat aan te passen. Was de bedoeling om 2 nachten in
Great Basin te blijven, we gaan vandaag door. We rijden vast een stuk richting
Californie. Morgen het volgende grote deel en dan winnen we een dag. Die gaan we nog
invullen. Zal ons vast wel lukken.
We zijn aangekomen in Ely, zo’n 80 mijl richting het westen, kamperen hier op een KOA
camping.
Hier nog wat kaarten geschreven, de foto’s en de weblog bijgewerkt.
Vanavond vroeg naar bed en morgen weer om 06:00 uur de wekker !!!
O ja, voordat we het vergeten, we hebben een promotie in de camper !!!!
De bijrijder is gepromoveerd tot chauffeur, vanaf vandaag hebben we 2 chauffeurs en 2
bijrijders, dat wordt dobbelen wie er mag rijden.
Mijlen
Vandaag : 327
Totaal : 1546
Temperatuur : +30C

dag 16 – 19 juni
Vandaag weer een lange dag voor de boeg. We zijn weer om 6:00 uur opgestaan en een
uurtje later zaten we al op weg naar onze volgende overnachtingplaats.
Het was onze bedoeling om naar Lake Donner te gaan, maar we hebben de route
omgegooid en zijn doorgereden naar Lake Tahoe.
Dit is een van de meest toeristische oorden van Californie, het maakt niet uit of het
zomer of winter is, hier is altijd wat te beleven.
Na veel zoeken eindelijk de KOA camping gevonden. Camping op zich niets mis mee,
maar je kan merken dat we in een duurdere omgeving zitten. De prijs die we moeten
betalen per nacht is de hoogste tot nu toe.
We besluiten dat ook meteen, dat we hier maar 1 nacht blijven staan en morgen alvast
richting Lassen NP te rijden.
Mijlen
Gereden : 367
Totaal : 1913
Temperatuur : +30C

dag 17 – 20 juni
Lekker uitgeslapen, om 08:30 uur schrokken we wakker. Dat is wel wat anders dan de
afgelopen dagen. Op ons dooie gemak alles weer rijklaar gemaakt. Als we een dure
camping hebben willen we hier ook van genieten, al ons water gedumpt, vers water
ingeslagen en daarna weer op weg naar onze volgende camping.
Via de mooie 89 naar Lassen NP.
Na zo’n 5 mijl gestopt bij een uitzichtpunt. Toen we hiervan terug bij da camper
kwamen, zagen we dat we voor een campground van het Nationale Forest stonden. Wij
besloten tegelijkertijd, niet door te rijden maar een echte rustdag in te lassen.
We hebben dan ook meteen geboekt en zijn met de camper terug gereden naar South
Lake Tahoe.
Eerst een heel stuk gelopen, maar het centrum was toch wel een heel eind weg. Zijn
dan ook op een trolley gestapt en hebben meteen een dagkaart gekocht. Bij Starbucks
(Wim!!!) uitgestapt en ons maar eens verwend met een heerlijke kop koffie.
Daarna wat rondgekeken, wat water gekocht en naar het strand van het meer gelopen.
Hier een tijdje lekker niets gedaan en alleen maar gekeken naar de bedrijvigheid rond
het meer.
Ondertussen heeft Peter nog even naar Erik gebeld, was niet de bedoeling, maar als je
het verkeerde knopje van je mobieltje indrukt, gaat ’s nachts om 00:15 uur de telefoon
in Den Haag over!!
Na verloop van tijd weer met de trolley naar de camper en om 17:45 uur waren we op
de camping. Moe, maar wel een heerlijke dag, met veel zon.
Morgen naar we dan op weg naar Lassen Volcanic NP.
Mijlen
Gereden : 29
Totaal : 1942
Temperatuur : 30-35C

dag 18 – 21 juni
Om 09:00 vertrokken. Een mooie rit langs het Lake Tahoe. We zijn op bijna alle
uitzichtpunten gestopt om te kijken naar de prachtige omgeving.
Via alweer een “scienic byway”, volgens ons noemen de Amerikanen alle mooie wegen
“scienic, dit keer de 89, helemaal naar Lassen NP gereden. Het was inderdaad weer een
hele prachtige weg, met van alles wat wij mooi vinden, bossen, vergezichten een weg
die blijft draaien en alleen maar omhoog of omlaag gaat, hierdoor schiet je niet echt
op.
Rond 14:15 uur belde Erik met de trieste mededeling dat het nederlands elftal was
uitgeschakeld. Uiteraard had Peter er even de p… in, maar onze mascotte, de oranje
leeuw blijft voor het raam zitten.
Toen we vlak bij Lassen waren, kregen we een buitje op ons dak (de eerste regen). Dit
werden hele grote druppels, maar na verloop van een paar minuten klaarde het weer
op.
Zo gauw we het park binnen waren, hebben we gestopt bij de zwavel bronnen. Wat een
lucht, net rotte eieren. Er kwam, net als in Yellowstone, kokende vulkanische modder
onhoog. Daarna de weg vervolgd, door de sneeuw die nog steeds aan de zijkant van de
weg ligt. De camping die wij in het park hadden uitgezocht, was nog gesloten ivm de
lage temperatuur en de sneeuw. Dan maar door naar het eind van het park en naar de
camping daar. Toen wij hier bijna waren begon het weer te regenen, nu wat harder en
de regen ging over in hagel. Niet van die kleine, maar hele grote stenen, we moesten
meteen aan Jetske en Wim denken.
Bij de camping aangekomen in de regen een plekje uitgezocht. Het begon weer te
hagelen en nu hebben we het gemak van een camper ontdekt, je hoeft niet naar buiten
om alles te regelen, maar je kan alles “binnendoor” doen.
Aangezien het weer hier wat onbetrouwbaar is, blijven we morgen niet, maar gaan we
door naar de kust, richting Eureka. We houden jullie weer op de hoogte.
Mijlen
Gereden : 209
Totaal : 2151
Temperatuur : +
30C
dit werd tussen de sneeuw rond de 15C

dag 19 – 22 juni
Afgelopen nacht erg koud geweest, temperatuur tegen het vriespunt !!!
Om 7:00 uur schrok Paula wakker, aangezien het nog vroeg was, hebben we ons nog
lekker omgedraaid. Dit hadden we beter niet kunnen doen, nu werden we weer pas om
08:45 uur wakker!!
Na een stevig amerikaans ontbijt (ham and eggs) reden we om 10:15 uur van de camping
af richting de Grote Oceaan.
Via Redding, een tamelijke grote plaats, over de 44 West naar de kust.
Onderweg veel bosbranden gezien, de lucht en stank kwam je al ver van tevoren
tegemoet. De brandweer maakt zich niet bepaald druk om deze branden, maar ze
houden uiteraard wel een oogje in het zeil.
Vlak voor Eureka werden we aan de kant gezet door een politieauto die wilde passeren.
We schrokken erg, want we dachten dat wij aan de kant werden gezet ivm. een
eventuele overtreding. Gelukkig bleek dit niet zo te zijn. Na een paar mijlen begrepen
we waarom de politie zo’n haast had, er was een ongeluk gebeurd. Het leek ons nog wel
mee te vallen, maar de amerikanen denken hier schijnbaar anders over. Vanaf de andere
kant zijn ons meerdere politieauto’s met zwaailichten, een paar brandweerauto’s, de
dokter en ook nog een ziekenwagen tegemoet gekomen. Over sensatie gesproken !!
Om 17:00 uur waren we op de camping, iets ten noorden van Trinidad en ongeveer een
mijl van de zuidelijke ingang van het Redwood NP. Simpele camping. Maar alles er op en
er aan en een erg vriendelijke gastvrouw.
Morgen gaan we naar de zeeleeuwen en de grote bomen kijken, in het Redwood park.
Mijlen
Gereden : 208
Totaal : 2359
Temperatuur : 4C dit werd ’s middags 31C en om 17:00 uur nog maar 18C
dag 20 – 23 juni
Op de normale tijd opgestaan, lekker relaxed gedaan, want we hebben vandaag een
rustdag ingeplanned.
OM 10:00 uur rijden we richting Redwood NP. Onderweg nog gekeken of we elks
(wapitiherten) konden spotten. Dit viel wat tegen, we zagen er maar een stuk of 4.
Bij het park de camper geparkeerd, de bergschoenen aan en op naar de John Irvine
trail. Een relatief vlakke wandeling van een paar mijl.
Maar ……. zoals zo vaak op deze vakantie, liep het weer anders dan we in gedachte
hadden.
We begonnen om 11:15 uur opgewekt aan de wandeling en we pakten er af en toe een
stukje bij. We hebben de hele wandeling tussen de Redwoods gelopen, aan de hand van
de foto’s kan je zien hoe groot die bomen zijn en dat zijn nog niet eens de grootste, die
hopen we in de loop van de week te gaan zien. Hebben we geweten, om 17:00 uur(bijna
6 uur later dus) waren we weer bij de camper terug. Vandaag was een rustdag !!!!!!!!!
Het enige “leuke” aan de wandeling was, dat we de dag tussen de Redwoods gelopen
hebben, aan de hand van de foto’s kan je zien hoe groot die bomen zijn en dat zijn nog
niet eens de grootste, die hopen we in de loop van de week te gaan zien.
’s Avonds uitgevloerd. We moesten nog in San Francisco onze camping bespreken voor
komend weekend. Aangezien we thuis, voor maandagavond 18:45 uur de reservering
hebben gedaan om naar Alcatraz te gaan, willen we een beetje in die buurt een camping
hebben. Thuis hadden we al wat uitgezocht, dus dat was een kwestie van bellen.
Hadden we dus mooi mis. Twee campings gebeld, betrekkelijk dicht in de buurt van de
boot naar Alcatraz, geen van beiden een vrije plaats. Balen, want als we verder weg
moeten gaan zoeken, kunnen we Alcatraz wel vergeten, we komen dan te laat terug.
Niet alleen missen we dan iets wat we graag willen zien, maar onze dollars die we al
betaald hebben zijn we ook kwijt. Voor de kenners onder jullie, Peter heeft heel rustig
gereageerd !!
Morgenochtend gaan we het nogmaals proberen, eventueel maar een stukje verder. We
moeten ook nog rekening houden met de afstand naar RoadBear want we moeten
dinsdag om ongeveer 10:00 uur in Hayward zijn, aan de andere kant van de baai, dit is in
de spits ongeveer 2 uur rijden.
Rest van de avonturen van PenP volgt zsm.
Mijlen
Vandaag gereden 58
Temperatuur: tussen de 12 en 24 (het is koud en VOCHTIG)

dag 21 – 24 juni
Vandaag gaan we door richting San Francisco. We zijn niet al te laat op gestaan, want
we willen proberen om nog een camping voor het komende weekend te organiseren.
We hebben via het antwoordapparaat gehoord, dat RV Marine park, niet al te ver van
downtown San Francisco, om 08:00 uur weer telefonisch te bereiken is.
Om 08:15 uur gebeld, eerst gevraagd of we maandag een plekje konden krijken, GEEN
PROBLEEM !!
Daarna de zondag, was ook geen probleem en de zaterdag was ook te regelen. Ze
hadden net een annulering gekregen en we konden meteen deze plaats krijgen. Misscien
moeten we 1x van plaats verwisselen, maar we hebben meteen aangegeven dat dit geen
bezwaar is.
We hebben het dus meteen vastgelegd, leve de creditcards !!!
Het voorgaande is uiteraard een pak van ons hart. Op geen van de campings weten ze
waarom het komend weekend zo druk is, in San Francisco is niets bijzonders te doen,
iedereen staat voor een raadsel. Wij hebben weer wat geleerd, ieder weekend, waar
ook in Amerika moet je van te voren vastleggen!!
Na deze zaken geregeld te hebben, hebben wij op ons dooie gemak de camper weer
rijklaar gemaakt. Om 10:30 uur reden we richting Eureka. Aangezien we de afgelopen
dagen geen Internet aansluiting hebben gehad, zijn we bij de bibliotheek langs gegaan.
Uit ervaring weten we,dat je in Amerika in de bibliotheek van het Internet gebruik kunt
maken. Meestal is dat nog gratis ook.
Gevraagd aan een van de dames of onze eigen laptop gebruik kan maken van hun Wifi
systeem, is totaal geen bezwaar. De laptop uit de camper gehaald en een uurtje aan het
Internet gehangen.
We hebben de diverse emailtjes gelezen, de weblog bijgewerkt en ook de foto’s weer geupload.
Daarna naar het plaatsje Ferndale gereden. In dit plaatsje staan veel oude Victoriaanse
huizen. Best leuk om een te bekijken en wat foto’s te maken.
Een camping opzoeken levert geen problemen meer op, we worden al echte experts
hierin. m 16:35 uur reden we de camping in Fortuna op (whats in a name ?) Niet
goedkoop, maar op en top, alles wat je nodig hebt is hier voorhanden.
Zoals eigenlijk op elke goede camping, weer gratis WiFi Internet verbinding, zodat Peter
de laatste foto’s op de log kan zetten en ook dit bericht kan uploaden.
Morgen willen we de Avenue of the Giants gaan rijden. Hier rijdt je door een weg
omgeven door de hoogste bomen ter wereld (volgens de Amerikanen) zal ons benieuwen.
Er moet ons nog wel iets van het hart. De weblog wordt goed gelezen, zelfs uit Haarloo
en uit Italie, maar we lezen wel dat het Nederlands elftal moet spelen en dat het nog
gelijk staat, maar dat ze hebben verloren wordt door niemand doorgeven. Blijkt toch
wel weer als het goed gaat winnen “wij” en als we verliezen is het in 1 keer afgelopen!
ps
Paula is morgen jarig, SMSjes van harte welkom.
Denk er wel aan dat we 9 uur achterlopen op de nederlandse tijd!!! (06-51849932)
Mijlen
vandaag 66
totaal 2683
temperatuur 8-24C

dag 22 – 25 juni
Vandaag is een speciale dag, Paula is jarig. Toch wel een ander gevoel, dan je verjaardag
thuis te vieren.
Toen we om een uur of 8 ons mobieltje aan zette, kwamen er van allerlei smsjes binnen.
Ook zijn we verschillende keren gebeld, toch wel handig zo’n mobieltje.
Op ons dooie gemak alles weer reisvaardig gemaakt en om een uur of 10 de camping af
gereden. Vandaag gaan we de beroemde Avenue of the Giants rijden. Dit is een weg van
ongeveer 30 mijl, waar je de hoogste bomen ter wereld kunt zien.
Ter hoogte van Pepperville hebben we de snelweg 101 verlaten en zijn op de beroemde
avenue uit gekomen. Geen woord te veel, wat een ongelooflijke mooie weg, aan alle
kanten de Redwoods en Sequioa bomen, zo groot als een flatgebouw, dit moet je zien,
anders kan je het niet geloven.
Onderweg nog een wandelingetje van een half uur gemaakt en weer tussen de giganten
gelopen.
Ook de beroemde boom gezien, waar je met de auto door kunt rijden. Alleen een auto,
dus onze camper is te groot.
Hier hebben we nog even met een duits echtpaar gesproken, die ook met een camper op
pad zijn. Zij hebben gehuurd bij Moturis, zijn niet echt ontevreden, maar gaan de
volgende keer weer bij RoadBear hun camper huren. Hieruit blijkt, dat wij het toch niet
zo slecht hebben geregeld.
In de loop van de middag, hebben we de hele Avenue of the Giants gehad en rijden we
richting Garberville. Hier nog wat te eten voor vanavond ingeslagen en op naar Deen’s
Creek RV park.
Voor vanavond geen probleem met een campingplaats, morgen zit alles vol. Zal ons een
biet zijn, morgen zitten we weer ergens anders.|
Toen we de camping opreden, bleek het duitse echtpaar van vanmiddag hier ook te
staan. We hebben afgesproken om met hun een borreltje op de verjaardag van Paula te
drinken. Eerst zijn wij nog wezen zwemmen. Daarna onze duitse “vrienden” opgezocht
en tot een uur of half negen geborreld en ervaringen uitgewisseld.
Daarna gegeten en de weblog weer bijgewerkt. Morgen gaan we weer richting San
Fransisco. We gaan via de mooie kustweg nummer 1, is niet het snelste maar moet wel
de mooiste weg zijn. Maakt ook niet zoveel uit, we kunnen zaterdag pas terecht op de
camping in San Francisco.
We houden jullie weer, op de hoogte.
Mijlen
Gereden 60
Totaal 2543
Temperatuur 12C-26C

dag 23 – 26 juni
Vandaag gaan we via de kustweg nummer 1, richting San Francisco.
We hadden gedacht, dat het een rustig ritje zou worden. Nou dat viel knap tegen !!
Om op de 1 te komen moesten we een weg nemen, die 25 mijl lang is. Op zich geen
bezwaar, ware het niet dat die mijlen alleen maar omhoog gingen, geen recht stuk te
bekennen en ook nog smal met fietsers en tegenliggers.
Toen we eenmaal boven waren, kregen we een pracht uitzicht, het was de moeite waard
geweest om de “kl…” weg te nemen.
Op ons gemak langs de kust gereden, je rijd echt langs de kust, soms zit er geen meter,
of yard zoals ze hier zeggen, meer tussen de weg en de afgrond.
Onderweg het leuke plaatsje Mendocino bezocht. Is een oud plaatsje en er wonen nu
veel artiesten. Uiteraard leven ze alleen van de toeristen.
Aan het eind van de middag weer een staats-park gevonden en we hebben onze camper
hier gestald voor de nacht.
Onze plek lag zo’n honderd meter van de Grote Oceaan af, zodat we hierheen zijn
gelopen en Paula heeft kunnen pootjebaden.
Niet te laat naar bed en geen enkel geluid te horen dan de zee !!!
Moeten nog wel even laten weten, dat de 2e chauffeur vanaf vandaag aan het staken is.
Mijlen
Vandaag gereden 115
Totaal 2658
Temperatuur 12-26-14

dag 24 – 27 juni
Vandaag eigenlijk een kopie van de dag van gisteren.
Langs de kustweg 1, naar het zuiden.
Na een paar uurtjes heb je het wel gezien. Niet dat het verveelt, maar je ziet zoveel
moois, dat je het eigenlijk niet meer opneemt.
We hebben dwars door de opstijgende (water)damp die vanaf zee komt gereden, is een
hele belevenis. Zelfs amerikanen, die we spraken hadden dit noch nooit meegemaakt en
wisten ook niet hoe het komt.
Onderweg hebben we nog wel veel dieren gezien, zoals 2 groepen zeeleeuwen, veel
albatrossen, pelikanen en ook veel aalscholvers. De aalscholver vinden ze hier een
speciaal dier, moeten ze eens in de Flevo-polder gaan kijken heb ik gezegd, Kunnen ze
zich niet voorstellen.
In de loop van de middag hebben we de 1 verlaten en zijn op zoek gegaan naar een
camping.
We zijn uitgekomen in Petaluma, zo’n 35 mijl boven San Francisco. Dit is een luxe KOA
camping, hebben we geweten ook, $64 dollar voor 1 overnachting, is ondanks de lage
dollarkoers best aan de prijs. Is tegelijk de hoogste prijs die we hebben betaald voor 1
nacht op een camping.
Hebben dan ook maar meteen gebruik gemaakt van het zwembad en de WiFi Internet
aansluiting.
Gaan morgen bijtijds door naar onze laatste camping. We hebben gereserveerd in Marin
park aan de noordkant van Golden Gate brug.
Zo gauw we weer Internet aansluiting hebben, houden we jullie op de hoogte.
Mijlen
Gereden 106
Totaal 2765
Temperatuur 11-24

dag 25 – 28 juni
Vandaag gaan we naar San Francisco.
We hebben afgelopen nacht uitstekend geslapen, ondanks de drukte op de camping. Er
was tot 21:15 uur een karaoke show, zijn ze hier gek van. Om 22:00 uur was het
kompleet stil op de camping. Dat moeten we de amerikanen toegeven, rustig is ook echt
rustig, kunnen we in Europa een voorbeeld aan nemen.
Volgens onze “Miep” is het een kleine 3 kwartier, naar onze volgende camping, we
hebben dus geen haast.
Om 11:20 uur waren we, zonder problemen in het verkeer, op de plaats van bestemming.
We konden meteen op onze plek gaan staan. Er wordt ons van alles verteld betreffende
San Francisco, ook hoe we in de stad kunnen komen, met bus of de ferry. Aangezien de
eerstvolgende ferry al over 20 minuten afvaart en je 10 minuten moet lopen om er te
komen, besluiten we de ferry van tien over half een te nemen.
Toen we daar aankwamen, bleek dat deze ferry niet gaat in het weekend, begint al
goed.
Dus alsnog naar de bus gelopen, hier wel 3 kwartier gewacht voordat de bus er aan
kwam. Ondertussen met een amerikaan zitten praten. Hij was een paar keer bij een
vriend in Leiden geweest. Hij heeft ons een heleboel uitgelegd, geholpen waar we
moesten uitstappen en ook nog eens een keer afgezet vlak bij Chinatown. Blijkt wel
weer, dat de amerikanen over het algemeen aardige mensen zijn.
De hele middag rondgewandeld in de Chinese wijk, je kijkt je ogen uit. Nog wat
gedronken in een theehuis. Daarna wat warms bij de grote gele M gescored en toen naar
de ferry gelopen. Dit was nog zo’n 3 kwartier. Gaat wat moeizamer dan bij ons met de
straten die allemaal omhoog lopen . Er schijnen ok straten te zijn die naar beneden
lopen, maar die hebben wij vandaag niet gezien.
Met de ferry dwars over de baai, langs Alcatraz en de diverse bruggen, in 3 kwartier naar
de andere kant.
In de camper nog een pizza gegeten en voorbereid voor morgen, om 12 uur lagen we in
ons bed.
Mijlen
Gereden 29
Totaal 2795
Temperatuur 24C

dag 26 – 29 juni
Gaan vandaag weer richting de stad, we willen naar de beroemde pieren.
Om 11:40 uur de ferry weer gepakt. Blijkt dat we in de buurt van de beroemde
gevangenis San Quentin op de camping zitten, want we varen er vlak langs.
Aan de andere kant op ons dooie gemak, net alsof we toeristen zijn, naar de Fishermans
Warf gelopen. Dit is een complete kermis, alleen maar eet-tentjes en andere tentjes,
waar ze de toeristen van alles proberen te verkopen. Ook hel beroemde “balletjeballetje”
wordt hier nog steeds gespeeld en er zijn nog steeds mensen, die er in tuinen.
Op de baai was een zeilwedstrijd bezig, hier nog een tijdje naar gekeken.
Daarna doorgelopen en onze ogen uitgekeken wat de amerikanen allemaal verorberen.
Aangezien de Alcatraz-ferry die we morgenavond hebben besproken niet aansluit op
onze ferry naar de andere kant, moeten we met de bus terug. We hebben dit
vanmiddag eerst gelopen, zodat we weten, waar de bus naar Larskin stopt. We hadden
al gehoord, dat dit een aardig stukje lopen is, maar een klein uurtje valt toch wel tegen.
We gaan morgen kijken of we een lokale bus vanaf de Alcatraz-ferry naar de aansluiting
voor de Golden Gate bus kunnen vinden. Moet volgens ons wel lukken. Alternatief is,
onze hand opsteken en zo’n gele taxi laten stoppen en ons bij de bushalte af te laten
zetten, we zien wel.
Voor vandaag vinden we het wel genoeg en we nemen de bus terug.
Morgenochtend gaan we de koffers inpakken, ’s middags weer naar San Francisco en dan
zit het er op.
Dinsdag moeten we uiterlijk om 10:30 uur de camper inleveren bij RoadBear. Als we
later zijn, worden we niet naar het vliegveld gebracht.
Speciaal bericht voor de afhalers op Schiphol:
We komen woensdag 2 juli om 10:30 uur aan met vluchtnummer KL606.
Joris Linsen kan alvast worden ingeseind !!!

dag 27 – 30 juni
Vandaag is al weer de laatste volle dag dat we in Amerika zijn. We hebben vanmorgen
iets gedaan, waar we eigenlijk de hele vakantie al tegen hebben op gezien, nl. de
koffers ingepakt.
Als je net zoals wij, een week of vier in de camper leeft, wordt het een deel van je huis.
We hebben dan ook erg veel verzameld en dit kan niet allemaal mee terug naar huis.
Gelukkig zijn we tamelijk rigoreus wat betreft weggooien.
Na een paar uur buffelen, voornamelijk Paula, hebben we alles in de tassen en koffers,
morgen vroeg de was en/of scheergerei er nog in en we zijn klaar voor de terugreis.
Voordat we weer naar SF downtowm gaan, hebben we nog lekker een tijdje van het
zwembad gebruik gemaakt. Daarna onder de douche en we zijn weer klaar om naar SF
downtown te gaan.
Met de ferry voor de laatste keer naar de andere kant, vanavond komen we terug met de
bus. Eerst even gekeken, waar lijn 47 stopt. Dit was vlak bij Pier 39, dus dit mag
vanavond geen probleem geven. Daarna een paar uurtjes in de buurt van Pier 39 rond
gebanjerd en genoten van het mooie weer en alle festiviteiten.
Aan het eind van de middag wilden we wat eten, dit werd een grootste flop van onze
vakantie. Paula wilde vis en Peter had daar niet zo’n trek in, als compromis werd een
eettentje op de pier uitgezocht. Dit was in 1 woord een grote ramp, niet te eten en tot
overmaat van ramp, moest Paula ook nog een half uur wachten op haar krab-schotel.
Hierna op een draf naar de ferry voor Alcatraz, deze vertrok stipt om 18:50 Aangekomen
op het eiland stond de gids al te wachten. Er werd uitgelegd, waarom dit eiland(je) was
omgebouwd tot gevangenis. Ook vertelde hij dat er een psychologische oorlog werd
gevoerd, zo gauw de nieuwe gevangenen aan land stapten. Vanuit de trein rechtstreeks
naar het eiland en dan een heel steil pad lopen, dat breekt de grootste criminelen.
Daarna een koptelefoon met een cd-speler opgehaald en in het nederlands een
rondleiding gemaakt. Erg indrukwekkend als je hier door de gangen en zalen loopt. Het
verhaal over de enige grote ontsnapping is onvoorstelbaar om waar te zijn. Niet te
geloven dat de gevangenen op zo’n “simpele” manier aan wapens konden komen.
Na de tour konden we met een andere ferry terug naar SF. dit hebben we meteen
gedaan en daarom waren we op tijd terug, om de ferry naar Larskin weer te nemen. Al
onze problemen met het terug komen op de camping waren hiermee in 1 keer opgelost.
In de camper nog wat opgeruimd en daarna onder de wol voor onze laatste nacht .

dag 28 – 1 juli
Helaas is vandaag al weer de laatste dag aangebroken, dat we in Amerika zijn. Vannacht
voor het eerst ons mobieltje aangezet, zodat we ons niet verslapen. Prompt werden we
om half 1 wakker gebeld, het schijnt dat niet iedereen in Nederland in de gaten heeft,
dat er zo’n 9 uren tijdverschil tussen Europa en Californie zit. s Morgens vroeg ook nog
een emailtje, dus we hebben ons in ieder geval niet verslapen.
Aangezien we niet al te laat bij RoadBear wilden aankomen, reden we om 08:45 van de
camping af. Eerst nog de gas en benzine tanks volgegooid en toen op weg naar de
andere kant van de stad. Dit was zo’n 30 mijl rijden. Onderweg langs San Quentin en
over de grote Richmond brug, deze hadden we ook al vanaf het waren gezien en
gefotografeerd. Dankzij de TomTom zonder problemen, na een uurtje bij RoadBear
aangekomen. We werden hartelijk verwelkomt en moesten meteen onze ervaringen
vertellen. Ondertussen werd de camper van onder tot boven en van binnen en buiten
nagekeken. Alles was in orde, zodat we geen vorderingen ivm. schade(s) aan de broek
kregen. Bij het afreken moesten we de extra mijlen betalen, de olie en waterslang, die
wij onderweg hadden gekocht, werd zonder meer van de rekening afgetrokken. Al met al
waren we met een half uurtje klaar. Uiteraard hadden we nog allerlei spulletjes over,
zoals de stoelen en ook keukenspul (zout, peper) dit hebben we achtergelaten en dat
kan dan weer door de volgende huurder worden meegenomen.
We moesten een klein uur wachten, voordat we naar het vliegveld werden gebracht.
Hebben ondertussen met een paar nederlanders en duitsers onze ervaringen
uitgewisseld, de tijd vloog om.
Daarna met een busje naar het vliegveld, waar we tegen twaalven aankwamen. Meteen
in de rij voor het inchecken, duurde alles bij elkaar toch wel een uurtje. We hadden
gisteravond laat nog onze e-ticket ingevoerd via het Internet en deze keer kregen we
dan ook zonder probleem de gereserveerde stoelen. In de rij voor het inchecken
kwamen we de Nederlanders tegen, die 4 weken geleden gelijk met ons de camper
hebben opgehaald bij RoadBear. Toch wel toevallig dat je elkaar na zo’n tijd weer treft.
Voordat we door de douane gingen nog wat gegeten en gedronken, zodat we geen
problemen krijgen met onze vloeistoffen.
Door de douane was weer lekker amerikaans, veel geschreeuw, schoenen uit, riem af,
laptop uit de tas etc. heeft ons al met al weer een klein uur gekost om het land te
mogen verlaten !!
Achter de douane een cafeetje opgezocht, waar we de laatste dollars hebben
opgemaakt aan een paar heerlijke koppen cappuccino. Peter vond in een “tax-free”
winkel een fles met hetzelfde drankje, wat we op Paula’s verjaardag met onze duitse
vrienden hebben gedronken.Volgens ons smaakt dit ook in nederland wel en we hebben
dus een fles laten inpakken.
Zo langzamerhand werd het tijd om naar de gate te gaan en het aan boord gaan was in
10 minuten geregeld. Precies op tijd vertrokken we en de gezagvoerder vloog een rondje
extra boven San Francisco en daarna op weg naar huis, waar we morgenochtend
plaatselijke tijd 10:30 hopen aan te komen.

Laatste wijziging : 12 januari 2020