Paula en Peter Hartog 2014

13 oktober
Gisteravond heerlijk gegeten in de keuken van de camping.
Hebben eerst de wagen gedraaid, zodat we minder last hadden van de wind. Als ervaren kampeerders, ook een extra scheerlijn op de hoek erbij gezet.
Rustig en uitgebreid ontbeten, geroosterd brood, melk, thee en ook nog een gekookt eitje, we verwennen ons zelf (Australische mevrouw, zei dat de “driver” werd verwend).
Om 9:00 uur reden we richting Woolworth om een vers broodje te halen, daarna op weg naar het zuiden.
We hebben weer de highway nr. 1 gereden, dus saai en slaapverwekkend. Daarom maar een paar keer extra gestopt om een kop koffie te drinken.
Gelukkig kwamen we een uitzichtpunt tegen, waar we een prachtig uitzicht hadden vanaf een hoog punt, over de vlaktes richting Indische Oceaan. Gesproken met een Australisch echtpaar en meteen een beetje les gekregen in de historie van dit gedeelte van Australië.
Daarna afgebogen richting Shark Bay, we moeten nu nog 130 km rijden richting Denham, dat op een schiereiland ligt.
Deze weg wordt een “World Heritage Way” genoemd. Is erg mooi, mooie uitzichtpunten en veel te zien.
In Denham eerst gezocht naar een camping, zijn er drie en zo kritisch als we zijn, eerst kijken en dan pas reserveren. De eerste camping viel dan ook af. Staan nu op een prima camping, met uitzicht over de Indische Oceaan !!!
Gaan morgenochtend naar Monkey Mia om het voeren van de dolfijnen te zien. Moeten wel vroeg op, we moeten om 7:00 uur in de auto zitten. Willen de dag in Monkey Mia doorbrengen en daarna terug naar Denham, waar we weer ons plaatsje op de camping hebben gereserveerd.
Woensdag is de bedoeling, dat we naar het Francois Perron NP gaan. Dit park is alleen met 4wd wagens te verkennen. Veel wegen zijn zand en uiteraard ook zand op de stranden. Moeten daarom, vóór we aan het “echte werk” beginnen, de banden op een lagere spanning brengen. Lijkt ons een hele uitdaging, nu maar hopen, dat we niet vast komen te zitten, anders moeten we toch echt de schep gaan gebruiken.
We houden jullie op de hoogte.

Km : 346
Temp : 31 graden

12 oktober
Na een turbulente nacht, wij zouden het een storm noemen maar de Aussies hebben het over een “windy night” , zijn we niet al te vroeg opgestaan.
Reden evengoed om 8:45 uur van de camping. Nog even geprobeerd de e-mails te lezen, helaas niet meer mogelijk.
Dus dan maar op richting Carnarvorn, onze volgende stop.
Eerste stuk erg saai, daarna op de highway wat meer afleiding.
Onderweg weer veel dode kangoeroes gezien. Wat ons ook opviel vandaag, was het grote aantal geiten, dat naast de weg liep, zal wel een geiten boerderij o.i.d. in de buurt zijn.
Rond 13:00 uur reden we, na 2x gestopt te zijn voor een kop koffie, Carnarvorn binnen.
Eerst de tank volgegooid, weer een paar ribben kwijt, en toen naar de camping. Niets bijzonders, maar voor één dag voldoende. De kampkeuken is heel mooi, dus we zullen erg gretig gebruik van maken. Vlees braden etc. voor de komende dagen.
Lopend wat boodschappen wezen doen, Woolworth zit vlak om de hoek.
Op de camping gratis 500 MB Internet, hier zullen we zeker gebruik van maken. Hebben al via Skype met Erik, Jetske en Wim contact gehad. Ook Jamie via Skype gezien en een beetje gesproken, leuk als hij je herkent, ondanks de lange tijd dat wij elkaar niet hebben gezien.
Hebben onze laatste nacht in Australië ook al vastgelegd, hebben een cabine gehuurd, vlak bij Perth waar we de auto moeten inleveren de 27e oktober.
Vanavond eten we spaghetti, gaat vast lekker zijn.
Morgen door naar Monkey Mia, als we tenminste vannacht niet weg waaien, het waait nog steeds erg hard.

KM : 248

Temp : 28 Graden

11 oktober
Hebben er vannacht maar weer een slaapzak tegen aan gegooid, de nachten zijn veel koeler dan in het noorden. Bijkomend voordeel is, dat we heerlijk slapen.
Vanmorgen de buren uitgezwaaid, ze gaan vast vertellen in Monkey Mia, dat wij er ook aankomen.
Het viel ons al op tijdens het ontbijt, maar wat er in de loop van de ochtend gebeurde, hebben we nog nooit meegemaakt.
Binnen pak weg zo’n 2 uur, liep de camping leeg. Misschien dat er nog 10% bezet is. Ongelooflijk om dat te zien, achter elkaar reden de caravans, campers en auto’s met aanhangers de camping af. Eigenlijk niet zo gek, als je bedenkt, dat maandag de scholen weer gaan beginnen.
Maar ja, het zal niet lang duren, de eerste nieuwe gasten stonden al weer vroeg in de rij.
Wij hebben spullen gehuurd om te snorkelen en zijn een paar uur in de weer geweest. Vanaf het strand loop je zo de zee in met het koraal. Prachtig om dat te zien en de vissen zijn er in allerlei soorten, maten en kleuren. Hebben ook het Nemo visje gezien, maar dan in blauw i.p.v. oranje.
’s Middags nog even een wasje gedaan en we zijn klaar om morgen weer door te gaan.
Hebben Internet aansluiting gekocht, zodat we de weblog weer kunnen bijhouden, jullie reacties lezen en onze e-mails ook binnen halen.
We willen de laatste nacht in een hotel/motel in Perth de nacht doorbrengen, zodat we meer ruimte hebben om de tassen in te pakken. Gaan vanavond ook even kijken op het Internet of we een betaalbaar hotel kunnen vinden. Ook nog even proberen om weer via Skype met Tosca/Erik en Jamie te kletsen.

Al met al vandaag een heerlijke dag. Lekker relaxed, veel in de zee geweest en goed uitgerust voor de volgende etappe.

KM : 0
Temp : 30 Graden

10 oktober
Vannacht prima geslapen, nadat we een slaapzak als deken hebben gebruikt, het was wel 15 graden kouder dan we gewend zijn.
Eerst bij de receptie langs gegaan, om een andere plaats te organiseren. Gezegd, dat we minstens nog 2 nachten willen blijven en NIET op de plek waar we de afgelopen nacht hebben gestaan. Deze plek ligt naast de BBQ-plaats en vlak vooraan de camping, zodat al het verkeer er langs rijdt.
We kregen een paar plekken om te bekijken en hebben toen eigenwijs zelf een plek uitgezocht. Was géén probleem, wij blij.
Blijken we ook nog Nederlandse buren te hebben, een stel uit Houten. Ze rijden zoals velen en wij ook, dezelfde route.
Nadat we de boel hadden opgesteld, met z’n vieren in de schaduw een uurtje zitten kletsen.
Zijn ’s middags naar het strand gegaan om te zwemmen. Wat een een mooie en prachtig blauwe zee, pal aan de overkant van de weg waar de camping aan ligt.
Water is erg zout, maar de temperatuur is heerlijk. Eerst even doorbijten maar daarna kan je uren in de zee blijven. Snorkelen nog niet gedaan, maar morgen gaan we dat zeker doen.
Peter heeft even nagevraagd of er Internet is te regelen. Dit kan bij de buren, een resort, gekocht worden tegen een aantrekkelijk bedrag.
Gaan morgen dan ook de weblog weer aanvullen, e-mails verwerken en uiteraard proberen via Skype met onze tegenvoeters contact te krijgen.
Jullie lezen wel, hoe het is afgelopen.

Km : 0,1
Temp: 32 graden (heerlijk)

9 oktober
Gisterenavond nog even gesproken met Nederlands stel uit Amsterdam. Zij rijden dezelfde route als wij, alleen in 4 weken.
Daarna vroeg naar bed, want morgen een lange reisdag, we gaan proberen om in één ruk naar Coral Bay te rijden.
In bed begonnen de poppen te dansen. Op heel de camping maar één mug, raden jullie maar waar die zat. Niet te pakken kunnen krijgen, dus dat belooft wat voor morgenochtend.
Slapen, dat hadden we gedacht. Verder op de camping was een stel malloten (Italianen, Duitsers) vergeten dat ze op een camping stonden en dat het na 22:00 uur stil met zijn. Tot 1:30 uur in de weer geweest. Als er drank in het spel is weet je het wel. Peter mocht van Paula na het “geval 2006” niet meer reageren. Uiteindelijk was het een Amerikaan die heeft ingegrepen en toen was het ook meteen stil. Al met al hebben we een klote nacht gehad.
Vanmorgen vroeg wakker en dus vroeg op pad. Het eerste deel van de route ging over wat wij zouden noemen een provinciale weg, prima te rijden en erg rustig.
Na een paar uur weer de snelweg op, de 1. Is de North West Coastal Highway, klinkt goed, rijdt minder, slechte kwaliteit wegdek en erg smal voor zo een drukke weg.
Bij het roadhouse Nanutara, hadden we er 300 km opzitten. Moesten nu kiezen, hier overnachten of doorrijden. Keuze was zo gemaakt, slapen bij dit roadhouse was niet meer mogelijk, dus wij door.
Onderweg maar eens gestopt en Paula heeft een goede lunch gemaakt. Daarna door richting Coral Bay.
Laatste stuk, 144 km, vanaf de snelweg was weer erg saai en alleen maar rijden over open vlakte.
Om 15:00 uur reden we Coral Bay binnen. Wat een drukte. Waren we vergeten, maar het is deze week nog schoolvakantie in dit gedeelte van West Australië.
Met veel moeite een plek op de camping gekregen. Zijn er niet echt blij mee, gaan morgen een andere plaats regelen.
Coral Bay is helemaal afgestemd op de toeristen. Klein plaatsje met 244 vaste inwoners en duizenden vakantiegangers, die verblijven op de 2 campings of in de resorts. Al met al best gezellige boel hier. Willen dan ook een paar dagen hier blijven om te zwemmen en te gaan snorkelen. Vanaf het strand loop je zo de zee in en kun je gaan snorkelen op het rif, niet zoals in het Oosten, waar je eerst een tijdje moet varen om wat te kunnen zien.
Zondag, uiterlijk maandag gaan we door richting het zuiden.

KM : 607
Temp: 38 Graden

8 oktober
Deze dag is voor ons altijd een bijzondere dag. ’s Morgens met z’n tweetjes even een emotioneel moment. In de loop van de dag diverse sms-jes gekregen, doet ons goed dat ze niet vergeten wordt.
Om 8:00 uur op pad om al het moois in het park te gaan zien.
Eerst weer zoń 35 km over gravelroads, draaien we onze hand niet voor om, we worden al echte specialisten..
Bij de eerste gorge, de Kalamina Gorge, een kleine wandeling gemaakt. Eerst steil langs een rotspad naar beneden (later weer omhoog . . .) en beneden in de gorge naar een watervalletje gelopen. In het meertje kun je zwemmen, hebben we ons niet aan gewaagd.
Daarna op naar de volgende mooie gorge, dit keer de Joffre Gorge.
Hier hebben we een langere wandeling gemaakt, naar de bovenkant van de waterval. In de stroom van de waterval gezeten en zo een grandioos uitzicht in de diepte van de gorge. Op verschillende rotspartijen gezeten en zo alles goed in ons op kunnen nemen.
Na een uurtje toch maar weer verder naar het volgende hoogtepunt van de dag.
Bij Weano Gorge is het meest spectaculaire uitzicht van het park. Hier komen 4 gorges bij elkaar, de Weano Gorge, Hancock Gorge, Knok Gorge en Red Gorge, een soort viersprong dus. Dit alles van bovenaf en uit verschillende standpunten te zien., fantastisch!!!!!
Uiteraard weer de wandelschoenen aangetrokken en een wandeling gedaan. Meteen maar één van de zwaardere categorie. Eerst steil naar beneden via een soort rotstrap, daarna via een trappenstelsel nog verder naar beneden en het laatste stuk op eigen kracht.
Op de bodem van de Hancock aangekomen nog een stuk doorgelopen en toen . . . . het Hof van Eden. Een waterpartij met alles er op en er aan, palmen, struiken uiteraard water en heerlijk koel.
Maar ja, we moesten ook de weg omhoog weer terug, dus na verloop van tijd weer in de voeten. Afdalen is minder zwaar dan omhoog hebben we weer gemerkt, maar we hebben het gehaald (anders hadden jullie dit verslag niet kunnen lezen).
Het werd nu tijd om weer verder te gaan, hebben een fantastische dag gehad en de Aussies hebben helemaal gelijk, dit park mag je niet overslaan!!!.
Het park uitgereden en op naar Tom Price. Dit plaatsje is in 1976 gesticht en vernoemd naar een Amerikaan, die héél véél voor de ontwikkeling van de mijnbouw dit gebied heeft betekend.
Op de camping een lpekje gezocht, even zwemmen en weer bijtijds naar bed.

KM : 167
Temp : 41 graden