8 oktober
Deze dag is voor ons altijd een bijzondere dag. ’s Morgens met z’n tweetjes even een emotioneel moment. In de loop van de dag diverse sms-jes gekregen, doet ons goed dat ze niet vergeten wordt.
Om 8:00 uur op pad om al het moois in het park te gaan zien.
Eerst weer zoń 35 km over gravelroads, draaien we onze hand niet voor om, we worden al echte specialisten..
Bij de eerste gorge, de Kalamina Gorge, een kleine wandeling gemaakt. Eerst steil langs een rotspad naar beneden (later weer omhoog . . .) en beneden in de gorge naar een watervalletje gelopen. In het meertje kun je zwemmen, hebben we ons niet aan gewaagd.
Daarna op naar de volgende mooie gorge, dit keer de Joffre Gorge.
Hier hebben we een langere wandeling gemaakt, naar de bovenkant van de waterval. In de stroom van de waterval gezeten en zo een grandioos uitzicht in de diepte van de gorge. Op verschillende rotspartijen gezeten en zo alles goed in ons op kunnen nemen.
Na een uurtje toch maar weer verder naar het volgende hoogtepunt van de dag.
Bij Weano Gorge is het meest spectaculaire uitzicht van het park. Hier komen 4 gorges bij elkaar, de Weano Gorge, Hancock Gorge, Knok Gorge en Red Gorge, een soort viersprong dus. Dit alles van bovenaf en uit verschillende standpunten te zien., fantastisch!!!!!
Uiteraard weer de wandelschoenen aangetrokken en een wandeling gedaan. Meteen maar één van de zwaardere categorie. Eerst steil naar beneden via een soort rotstrap, daarna via een trappenstelsel nog verder naar beneden en het laatste stuk op eigen kracht.
Op de bodem van de Hancock aangekomen nog een stuk doorgelopen en toen . . . . het Hof van Eden. Een waterpartij met alles er op en er aan, palmen, struiken uiteraard water en heerlijk koel.
Maar ja, we moesten ook de weg omhoog weer terug, dus na verloop van tijd weer in de voeten. Afdalen is minder zwaar dan omhoog hebben we weer gemerkt, maar we hebben het gehaald (anders hadden jullie dit verslag niet kunnen lezen).
Het werd nu tijd om weer verder te gaan, hebben een fantastische dag gehad en de Aussies hebben helemaal gelijk, dit park mag je niet overslaan!!!.
Het park uitgereden en op naar Tom Price. Dit plaatsje is in 1976 gesticht en vernoemd naar een Amerikaan, die héél véél voor de ontwikkeling van de mijnbouw dit gebied heeft betekend.
Op de camping een lpekje gezocht, even zwemmen en weer bijtijds naar bed.

KM : 167
Temp : 41 graden